هوف به این زندگی

واقعیتش اینه که تو دنیایی دارم زندگی میکنم که دور و برم پر از غریبه هایی هست که سال های ساله باهاشون دوستم غریبه هایی که هیچی از من اونطور که باید نمیدونن غریبه هایی که از نزدیک منو اصلا ندیدن و تنها یک قضاوت از رفتارم دارن در دنیایی به اسم مجازی که من واقعی قطعا با من مجازی فرق داره اینکه دلگیری ایجاد میشه از سمت اونا منطقیه؟ شاید علتش زیاد نزدیک شدن عاطفی من به اوناست چون تنها دوستانی هستن که دارم یکی هست یه خانم ۳۷-۳۸ ساله مجرد گاهی رفتار هایی داره که هایی ,غریبه ,غریبه هایی منبع